Nieuws
Enschede
Ex-buurvrouwen uit Enschede vinden elkaar terug dankzij gedichtenbundel
Ze woonden jaren in hetzelfde straatje in Enschede. Toen Wies ging verhuizen, zagen Regine Hilhorst en Wies Sanders elkaar een tijdje niet. Totdat ze in korte tijd drie buurvrouwen moesten begraven. Nu is er hun bundel met gedichten en columns, getiteld: Hoe zeg je dag als je iemand niet kunt missen.
Marjon Kok | Tubantia
Het Sander in Enschede. Een vriendelijk straatje achter het Van Heekpark, met huizen uit alle tijden. Het is fris, deze morgen. Wies Sanders slaat een sjaal om haar schouders en wijst naar een huis: Eerst woonde ik op nummer 19, toen op nummer 30.
Later verhuisde ze naar Almelo, waar ze uitvaartbegeleider werd. Dichter en theatermaker Regine Hilhorst woont nog steeds aan Het Sander. Dus zal zij zo koffie zetten, en de verwarming hoog. Maar eerst: Daar is het huis van Jacqueline, zij was de eerste.
Heel closeBuurvrouw en vriendin Jacqueline overleed op 4 juni 2015. Daarna werd Boukje van een paar huizen verderop ziek, zij stierf op 2 maart 2016. Ans ging vorig jaar, midden in de zomer. Voor Ans schreef Regine het gedicht We zouden met z n vieren . Ans en haar vrouw Wilma woonden niet alleen naast ons, we waren heel close. We gingen samen op vakantie en we hadden besloten om later met z n viertjes in een bejaardencommune te gaan leven. En toen werd Ans ziek. We zouden met z n vieren naar zee, die zomer. Daar móet dan een gedicht van komen.
3 vrouwen overledenBij alle drie de uitvaarten heeft Regine Hilhorst natuurlijk een gedicht voorgedragen. Wies Sanders begeleidde het afscheid. Behalve bij Jacqueline. Wonderlijk, dat drie vrouwen uit één straat in krap vijf jaar tijd ziek werden en overleden. Achter de koffie: Een bijzonder straatje is dit wel. We kennen elkaar al dertig jaar. Hier ontstonden spontane buurtfeesten, borrels op het speelpleintje. Heel lang hebben we met veel buurtjes de verjaardagen samen gevierd omdat iedereen in juni jarig was.
Wies: En toen mijn relatie stukliep, heb ik mij gezegend gevoeld dat ik hier woonde. Een vangnetstraatje. Regine: Zo hecht als toen is het niet meer, maar nog steeds hebben we heel goede vrienden hier.
Frans Bauer Wies ging in Almelo wonen en werd uitvaartleidster. Haar ervaringen deelt ze in haar columns in een lokale krant. Ik wil laten zien dat er meer mogelijk is dan die zwarte lijkwagen, een plakje cake en een crematie met drie liedjes. Eén van mijn columns gaat over het laatste uitje van een oude moeder. Zij was een echt gezelligheidsmens. Dus zijn we met een uitvaartbus van haar huis naar het crematorium gereden. Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen om de kist, de tupperwarebakjes met kaasblokjes werden doorgegeven. Een liedje van Frans Bauer; net zoals ze altijd met ma deden.
Alles kan Regine: Dat is zo mooi bij jou, dat alles kan. Toen Ans overleed ook. Ans was van de boerderij, ze was meubelmaakster. Ze is opgebaard in haar eigen atelier en uiteindelijk is ze in een oldtimer op een bedje met stro erin naar de Usselerschool gereden.
Toen in de nacht van 7 op 8 december haar dierbare neef Tiemen op 24-jarige leeftijd in zijn slaap overleed, wist Regine Hilhorst dat ze haar gedichten wilde bundelen. Ik wil niet de rouwdichter van Twente worden. Ik schrijf over veel meer. Maar ik heb helaas mensen om mij heen verloren. En over dingen die mij zwaar aan het hart gaan, móet ik schrijven. Dus deze bundel moest er komen. Niet om het af te sluiten, maar om een project klaar te hebben zodat ik verder kan.
Gebundeld verliesWies: Regine had mijn columns gelezen en vond ze heel aardig. Zullen we ons verlies bundelen , vroeg ze. Gedeelde smart in gebundeld verlies.
De aanleiding mag verdrietig zijn, het boekje is meer dan alleen verdriet. Ik hoop dat het troost biedt, of dat iemand zich er een beetje in herkent, erom kan huilen of met een glimlach lezen. Verlies is te dragen soms, als je ook denkt aan de gelukkige dingen. Waarom heb je zo n verdriet om de mensen die je verliest? Omdat je zoveel van ze gehouden hebt! Verdriet is omgekeerd geluk.
Boekpresentatie
Hoe zeg je dag als je iemand niet kunt missen , met gedichten van Regine Hilhorst, columns van Wies Sanders en illustraties van Lies Koning uit Haaksbergen wordt zaterdag (15.30 uur) gepresenteerd in de bibliotheek in Almelo. De bundel is te verkrijgen via hoezegjedag.nl voor 17,50 euro, tien ansichtkaarten met gedichten kosten 7,50 euro.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Frans Nikkels
Het Sander in Enschede. Een vriendelijk straatje achter het Van Heekpark, met huizen uit alle tijden. Het is fris, deze morgen. Wies Sanders slaat een sjaal om haar schouders en wijst naar een huis: Eerst woonde ik op nummer 19, toen op nummer 30.
Later verhuisde ze naar Almelo, waar ze uitvaartbegeleider werd. Dichter en theatermaker Regine Hilhorst woont nog steeds aan Het Sander. Dus zal zij zo koffie zetten, en de verwarming hoog. Maar eerst: Daar is het huis van Jacqueline, zij was de eerste.
Heel closeBuurvrouw en vriendin Jacqueline overleed op 4 juni 2015. Daarna werd Boukje van een paar huizen verderop ziek, zij stierf op 2 maart 2016. Ans ging vorig jaar, midden in de zomer. Voor Ans schreef Regine het gedicht We zouden met z n vieren . Ans en haar vrouw Wilma woonden niet alleen naast ons, we waren heel close. We gingen samen op vakantie en we hadden besloten om later met z n viertjes in een bejaardencommune te gaan leven. En toen werd Ans ziek. We zouden met z n vieren naar zee, die zomer. Daar móet dan een gedicht van komen.
3 vrouwen overledenBij alle drie de uitvaarten heeft Regine Hilhorst natuurlijk een gedicht voorgedragen. Wies Sanders begeleidde het afscheid. Behalve bij Jacqueline. Wonderlijk, dat drie vrouwen uit één straat in krap vijf jaar tijd ziek werden en overleden. Achter de koffie: Een bijzonder straatje is dit wel. We kennen elkaar al dertig jaar. Hier ontstonden spontane buurtfeesten, borrels op het speelpleintje. Heel lang hebben we met veel buurtjes de verjaardagen samen gevierd omdat iedereen in juni jarig was.
Wies: En toen mijn relatie stukliep, heb ik mij gezegend gevoeld dat ik hier woonde. Een vangnetstraatje. Regine: Zo hecht als toen is het niet meer, maar nog steeds hebben we heel goede vrienden hier.
Frans Bauer Wies ging in Almelo wonen en werd uitvaartleidster. Haar ervaringen deelt ze in haar columns in een lokale krant. Ik wil laten zien dat er meer mogelijk is dan die zwarte lijkwagen, een plakje cake en een crematie met drie liedjes. Eén van mijn columns gaat over het laatste uitje van een oude moeder. Zij was een echt gezelligheidsmens. Dus zijn we met een uitvaartbus van haar huis naar het crematorium gereden. Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen om de kist, de tupperwarebakjes met kaasblokjes werden doorgegeven. Een liedje van Frans Bauer; net zoals ze altijd met ma deden.
Alles kan Regine: Dat is zo mooi bij jou, dat alles kan. Toen Ans overleed ook. Ans was van de boerderij, ze was meubelmaakster. Ze is opgebaard in haar eigen atelier en uiteindelijk is ze in een oldtimer op een bedje met stro erin naar de Usselerschool gereden.
Toen in de nacht van 7 op 8 december haar dierbare neef Tiemen op 24-jarige leeftijd in zijn slaap overleed, wist Regine Hilhorst dat ze haar gedichten wilde bundelen. Ik wil niet de rouwdichter van Twente worden. Ik schrijf over veel meer. Maar ik heb helaas mensen om mij heen verloren. En over dingen die mij zwaar aan het hart gaan, móet ik schrijven. Dus deze bundel moest er komen. Niet om het af te sluiten, maar om een project klaar te hebben zodat ik verder kan.
Gebundeld verliesWies: Regine had mijn columns gelezen en vond ze heel aardig. Zullen we ons verlies bundelen , vroeg ze. Gedeelde smart in gebundeld verlies.
De aanleiding mag verdrietig zijn, het boekje is meer dan alleen verdriet. Ik hoop dat het troost biedt, of dat iemand zich er een beetje in herkent, erom kan huilen of met een glimlach lezen. Verlies is te dragen soms, als je ook denkt aan de gelukkige dingen. Waarom heb je zo n verdriet om de mensen die je verliest? Omdat je zoveel van ze gehouden hebt! Verdriet is omgekeerd geluk.
Boekpresentatie
Hoe zeg je dag als je iemand niet kunt missen , met gedichten van Regine Hilhorst, columns van Wies Sanders en illustraties van Lies Koning uit Haaksbergen wordt zaterdag (15.30 uur) gepresenteerd in de bibliotheek in Almelo. De bundel is te verkrijgen via hoezegjedag.nl voor 17,50 euro, tien ansichtkaarten met gedichten kosten 7,50 euro.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Frans Nikkels
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
