Nieuws
Enschede
Even wennen voor tuinman Chris: zijn werk bij MST zit erop
De tuinman van de ziekenhuizen in Oldenzaal en Enschede is met pensioen en neemt vandaag officieel afscheid. Chris Elfrink (63) zal zijn werk missen.
Anne Loohuis | Tubantia
Hij moet er duidelijk nog aan wennen dat hij niet meer als de tuinman van het ziekenhuis door het leven gaat. Een baan die eigenlijk helemaal niet voor de hand lag. Elfrink leerde namelijk voor timmerman. Toen hij geen vaste baan kon krijgen besloot hij het roer om te gooien.
Hij stapte op de bonnefooi het ziekenhuis in Enschede binnen in de hoop dat hij daar aan de slag kon. Achter mij liep een man. Ik hield de deur voor hem open, niet wetende dat hij de personeelschef was waar ik naar op zoek was. Toen ik hem zei dat ik de personeelschef wilde spreken dirigeerde hij mij naar een kamer en zei ik kom zo bij je'. Waar ik letterlijk de deur voor hem opende, opende hij de deur voor mij. Want ik kon beginnen in de keuken van het ziekenhuis.
Geen ervaring
Toen de toenmalige tuinman van het MST met vakantie ging, mocht Elfrink de honneurs waarnemen. Dat beviel hem. Elfrink volgde hem op, toen de tuinman overleed. De Overdinkelnaar stortte zich onder andere op het onderhoud van de binnentuin van het Enschedese ziekenhuis. Elfrink noemt het een kijktuin . Je had er vanaf drie verschillende vleugels zicht op.
Er stond een fontein in. En er vlogen karekieten, zo mooi. Ondertussen volgde hij een opleiding tot hovenier. Ik had geen ervaring, maar wel passie voor het vak. Ik had er plezier in. Mede ook door het leuke contact met mensen. Daarentegen was ik mij er wel bewust van dat ik bij een zorginstelling werkte. Ik wist wanneer ik mijn mond moest houden en wanneer ik een praatje kon maken.
Hij gaat het dagelijks onderhoud van de tuin waar hij zo graag kwam missen. Sinds 1 januari heeft de in Overdinkel woonachtige Elfrink zijn hark en bezem aan de wilgen gehangen, omdat het tijd is voor zijn pensioen. Waar de een halsreikend uit kijkt naar dat moment, heeft Elfrink het er juist moeilijk mee. De gesprekken met zijn collega's, voorbijgangers, nooit meer de lindeboom in snikhete zomers een extra scheut water geven; bij die gedachte pinkt hij snel een traantje weg.
Gemoedelijke sfeer
Tien jaar geleden werd hij overgeplaatst van Enschede naar Oldenzaal. Ja, hij merkte verschil met Enschede. Het was in Oldenzaal wat gemoedelijker. Je merkte dat mensen liever naar Oldenzaal gingen dan naar Enschede. Het ligt op een mooie locatie en parkeren is gratis. Voorbijgangers gaven Elfrink vaak complimentjes. Aan een goed gesprek had hij geen gebrek.
Van zieke patiënten tot schoolgaande kinderen. Die vroegen mij vaak tuinman wat ben je aan het doen? Ik riep ze dan bij mij en vroeg of ze hun broodtrommel al leeg hadden. Dan legde ik er een takje lavendel in en zei geef dat maar aan je moeder'. De volgende dag kreeg ik dan van de moeder te horen dat de lavendel in een vaasje op de wc stond.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Lars Smook
Hij moet er duidelijk nog aan wennen dat hij niet meer als de tuinman van het ziekenhuis door het leven gaat. Een baan die eigenlijk helemaal niet voor de hand lag. Elfrink leerde namelijk voor timmerman. Toen hij geen vaste baan kon krijgen besloot hij het roer om te gooien.
Hij stapte op de bonnefooi het ziekenhuis in Enschede binnen in de hoop dat hij daar aan de slag kon. Achter mij liep een man. Ik hield de deur voor hem open, niet wetende dat hij de personeelschef was waar ik naar op zoek was. Toen ik hem zei dat ik de personeelschef wilde spreken dirigeerde hij mij naar een kamer en zei ik kom zo bij je'. Waar ik letterlijk de deur voor hem opende, opende hij de deur voor mij. Want ik kon beginnen in de keuken van het ziekenhuis.
Geen ervaring
Toen de toenmalige tuinman van het MST met vakantie ging, mocht Elfrink de honneurs waarnemen. Dat beviel hem. Elfrink volgde hem op, toen de tuinman overleed. De Overdinkelnaar stortte zich onder andere op het onderhoud van de binnentuin van het Enschedese ziekenhuis. Elfrink noemt het een kijktuin . Je had er vanaf drie verschillende vleugels zicht op.
Er stond een fontein in. En er vlogen karekieten, zo mooi. Ondertussen volgde hij een opleiding tot hovenier. Ik had geen ervaring, maar wel passie voor het vak. Ik had er plezier in. Mede ook door het leuke contact met mensen. Daarentegen was ik mij er wel bewust van dat ik bij een zorginstelling werkte. Ik wist wanneer ik mijn mond moest houden en wanneer ik een praatje kon maken.
Hij gaat het dagelijks onderhoud van de tuin waar hij zo graag kwam missen. Sinds 1 januari heeft de in Overdinkel woonachtige Elfrink zijn hark en bezem aan de wilgen gehangen, omdat het tijd is voor zijn pensioen. Waar de een halsreikend uit kijkt naar dat moment, heeft Elfrink het er juist moeilijk mee. De gesprekken met zijn collega's, voorbijgangers, nooit meer de lindeboom in snikhete zomers een extra scheut water geven; bij die gedachte pinkt hij snel een traantje weg.
Gemoedelijke sfeer
Tien jaar geleden werd hij overgeplaatst van Enschede naar Oldenzaal. Ja, hij merkte verschil met Enschede. Het was in Oldenzaal wat gemoedelijker. Je merkte dat mensen liever naar Oldenzaal gingen dan naar Enschede. Het ligt op een mooie locatie en parkeren is gratis. Voorbijgangers gaven Elfrink vaak complimentjes. Aan een goed gesprek had hij geen gebrek.
Van zieke patiënten tot schoolgaande kinderen. Die vroegen mij vaak tuinman wat ben je aan het doen? Ik riep ze dan bij mij en vroeg of ze hun broodtrommel al leeg hadden. Dan legde ik er een takje lavendel in en zei geef dat maar aan je moeder'. De volgende dag kreeg ik dan van de moeder te horen dat de lavendel in een vaasje op de wc stond.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Lars Smook
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
