Nieuws
Enschede
Enschedees stel stond aan de rand van afgrond door schulden
Hoe snel je in de schulden kunt raken zonder bewust schulden te maken, Danny en Mariska zijn er het schrijnende voorbeeld van. Deurwaarders, dreigende uithuiszetting, het pandjeshuis, eten op de pof en van de voedselbank ¦ Het is wel veel hè?
Marjon Kok | Tubantia
Ja, het gaat best goed met ze. Vorig jaar was de eerste kerst dat Danny en Mariska geen pakket van de Voedselbank nodig hadden. We hebben net het laatste pak macaroni daaruit opgemaakt. Danny (31) is maandag begonnen aan een nieuwe baan. Een jaarcontract. Zijn ogen stralen. Een jaarcontract! Zijn vriendin moet zichzelf nog steeds even knijpen.
Mariska (30) is bijna klaar met haar studie aan hogeschool Saxion. Later zou ze graag les geven op het vmbo. Dat Mariska dan een studieschuld heeft van 70.000 euro ¦ Dat jaagt mij angst aan. Maar moet ik mijn schuld mijn toekomst laten belemmeren? Ach , zegt Danny. Dat zijn positieve schulden. Nog een jaar of twee, dan hebben ze hun negatieve schulden afgelost en kan het jonge stel op eigen benen staan. Een schuld die uiteindelijk opliep tot 12.000 euro.
Deurwaarder
De ellende begon in 2014. Redelijk onschuldig eigenlijk. Nadat Mariska haar mbo-opleiding had afgerond, begon het jobhoppen. Vier maanden hier, vier maanden daar. Uiteindelijk kon ze bij de Belastingdienst terecht, waar ze telefonisch hulp bood aan mensen met vragen over huur- en zorgtoeslagen. In 2014 werden mijn uren gehalveerd. Maar daardoor natuurlijk ook mijn inkomsten.
Vier maanden rondkomen van 800 euro was voldoende om in de betalingsproblemen te komen. De huur was een big problem, Menzis een grote kostenpost. We hadden een beetje spaargeld, zo n 500 euro, maar dat was snel op.
Twee maanden huurachterstand, de energienota en de zorgverzekering konden nauwelijks meer worden betaald. Eerste aanmaning, 18 euro erbij, tweede aanmaning, 35 euro. Als de deurwaarder komt, 80 euro weg. Op een gegeven moment moet je naar de rechtbank, wéér honderden euro s.
Pandjeshuis
Intussen moest er wel eten op tafel komen. Danny: Weet je nog die tijd dat we naar het pandjeshuis gingen? Mariska knikt. Brachten we onze laptop weg. Maar die hadden we nodig. Betaalde je 10 procent extra om m terug te krijgen als de huurtoeslag binnen was. En de schuld die we opbouwden door rood te staan. We pinnen elke week 10 euro met de creditcard , bedachten we. Wist ik veel dat dat per keer 3,75 euro kost. Danny: Waren we onlangs eindelijk van die schuld af, kregen we de vraag: wilt u een nieuwe creditcard? Nou, wat denk je zelf?
Tussendoor hadden ze via het uitzendbureau baantjes waarbij ze soms pas op vrijdag hoorden dat het hun laatste dag zou zijn. Waren ze bang dat je de week niet zou volmaken als ze het maandag hadden verteld. Af en toe betaalde Danny s moeder de huur. Toen ze afgesloten zouden worden van gas, water en licht, greep de moeder van Mariska in. Mijn ouders hadden het standpunt dat het onze eigen schuld was dat we schulden hadden, maar hier ging zij voor liggen. Ze wilde niet dat we op straat zouden komen.
Reisleidster
In 2015 vroegen ze een uitkering aan. Mariska: Ik twijfelde of ik weer zou gaan studeren, maar ik had er geen energie voor. En elke keer als een van hen een baan vond, stak een instantie daar een stokje voor. Ik werd aangenomen als reisleidster, op de bus naar het buitenland. Het was parttime, dus het mocht niet. In de bijstand zit je veertig uur en ik leverde een fulltime vrijwillige tegenprestatie.
Danny: Ik vond een baan in Zwolle. Voor de opleiding die eraan vooraf ging, mocht ik de auto van mijn moeder lenen. Maar zij moest zelf ook naar haar werk, dus ik moest in Zwolle zien te komen. Ruim voor hij begon, gaf hij aan: help mij met een reiskostenregeling. Daarna nog twee keer, hij kreeg geen respons. Uiteindelijk kon ik er die maandag niet komen. Over wat er toen gebeurde hebben ze later een rechtszaak gewonnen, aangespannen door een sociaal advocaat. Ik werd 90 procent gekort op mijn uitkering. Ik was een werkweigeraar.
Executieverkoop
Die keer dat ze uit huis zouden worden gezet staat op hun netvlies gebeiteld. De posters met executieverkoop van de meubels zouden in de hele buurt worden opgehangen. Je schaamt je rot. Gek genoeg werd het hun redding. We zijn naar de wijkcoach gegaan. Zij wist het te voorkomen. Maar de schulden bleven. Daarna was de stap naar de Stadsbank een logische. We kwamen voor budgetbegeleiding in aanmerking. Het was randje afgrond. Als we in de schuldsanering terecht waren gekomen, had ik nooit mogen studeren.
Nu gaan alle inkomsten naar de Stadsbank, bouwen ze de schuld af en krijgen ze 70 euro weekgeld. Mariska: Van al die stress ben ik tien jaar ouder geworden. Nog steeds, als de bel gaat, schrikt ze. De post pakken: kippenvel. De nare herinneringen komen zo snel boven.
Dus toen Danny onlangs een jaarcontract kreeg: Ze hebben nog nooit iemand zo blij gezien. Hebben we eindelijk een fijne Kerst.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Carlo ter Ellen DTCT
Ja, het gaat best goed met ze. Vorig jaar was de eerste kerst dat Danny en Mariska geen pakket van de Voedselbank nodig hadden. We hebben net het laatste pak macaroni daaruit opgemaakt. Danny (31) is maandag begonnen aan een nieuwe baan. Een jaarcontract. Zijn ogen stralen. Een jaarcontract! Zijn vriendin moet zichzelf nog steeds even knijpen.
Mariska (30) is bijna klaar met haar studie aan hogeschool Saxion. Later zou ze graag les geven op het vmbo. Dat Mariska dan een studieschuld heeft van 70.000 euro ¦ Dat jaagt mij angst aan. Maar moet ik mijn schuld mijn toekomst laten belemmeren? Ach , zegt Danny. Dat zijn positieve schulden. Nog een jaar of twee, dan hebben ze hun negatieve schulden afgelost en kan het jonge stel op eigen benen staan. Een schuld die uiteindelijk opliep tot 12.000 euro.
Deurwaarder
De ellende begon in 2014. Redelijk onschuldig eigenlijk. Nadat Mariska haar mbo-opleiding had afgerond, begon het jobhoppen. Vier maanden hier, vier maanden daar. Uiteindelijk kon ze bij de Belastingdienst terecht, waar ze telefonisch hulp bood aan mensen met vragen over huur- en zorgtoeslagen. In 2014 werden mijn uren gehalveerd. Maar daardoor natuurlijk ook mijn inkomsten.
Vier maanden rondkomen van 800 euro was voldoende om in de betalingsproblemen te komen. De huur was een big problem, Menzis een grote kostenpost. We hadden een beetje spaargeld, zo n 500 euro, maar dat was snel op.
Twee maanden huurachterstand, de energienota en de zorgverzekering konden nauwelijks meer worden betaald. Eerste aanmaning, 18 euro erbij, tweede aanmaning, 35 euro. Als de deurwaarder komt, 80 euro weg. Op een gegeven moment moet je naar de rechtbank, wéér honderden euro s.
Pandjeshuis
Intussen moest er wel eten op tafel komen. Danny: Weet je nog die tijd dat we naar het pandjeshuis gingen? Mariska knikt. Brachten we onze laptop weg. Maar die hadden we nodig. Betaalde je 10 procent extra om m terug te krijgen als de huurtoeslag binnen was. En de schuld die we opbouwden door rood te staan. We pinnen elke week 10 euro met de creditcard , bedachten we. Wist ik veel dat dat per keer 3,75 euro kost. Danny: Waren we onlangs eindelijk van die schuld af, kregen we de vraag: wilt u een nieuwe creditcard? Nou, wat denk je zelf?
Tussendoor hadden ze via het uitzendbureau baantjes waarbij ze soms pas op vrijdag hoorden dat het hun laatste dag zou zijn. Waren ze bang dat je de week niet zou volmaken als ze het maandag hadden verteld. Af en toe betaalde Danny s moeder de huur. Toen ze afgesloten zouden worden van gas, water en licht, greep de moeder van Mariska in. Mijn ouders hadden het standpunt dat het onze eigen schuld was dat we schulden hadden, maar hier ging zij voor liggen. Ze wilde niet dat we op straat zouden komen.
Reisleidster
In 2015 vroegen ze een uitkering aan. Mariska: Ik twijfelde of ik weer zou gaan studeren, maar ik had er geen energie voor. En elke keer als een van hen een baan vond, stak een instantie daar een stokje voor. Ik werd aangenomen als reisleidster, op de bus naar het buitenland. Het was parttime, dus het mocht niet. In de bijstand zit je veertig uur en ik leverde een fulltime vrijwillige tegenprestatie.
Danny: Ik vond een baan in Zwolle. Voor de opleiding die eraan vooraf ging, mocht ik de auto van mijn moeder lenen. Maar zij moest zelf ook naar haar werk, dus ik moest in Zwolle zien te komen. Ruim voor hij begon, gaf hij aan: help mij met een reiskostenregeling. Daarna nog twee keer, hij kreeg geen respons. Uiteindelijk kon ik er die maandag niet komen. Over wat er toen gebeurde hebben ze later een rechtszaak gewonnen, aangespannen door een sociaal advocaat. Ik werd 90 procent gekort op mijn uitkering. Ik was een werkweigeraar.
Executieverkoop
Die keer dat ze uit huis zouden worden gezet staat op hun netvlies gebeiteld. De posters met executieverkoop van de meubels zouden in de hele buurt worden opgehangen. Je schaamt je rot. Gek genoeg werd het hun redding. We zijn naar de wijkcoach gegaan. Zij wist het te voorkomen. Maar de schulden bleven. Daarna was de stap naar de Stadsbank een logische. We kwamen voor budgetbegeleiding in aanmerking. Het was randje afgrond. Als we in de schuldsanering terecht waren gekomen, had ik nooit mogen studeren.
Nu gaan alle inkomsten naar de Stadsbank, bouwen ze de schuld af en krijgen ze 70 euro weekgeld. Mariska: Van al die stress ben ik tien jaar ouder geworden. Nog steeds, als de bel gaat, schrikt ze. De post pakken: kippenvel. De nare herinneringen komen zo snel boven.
Dus toen Danny onlangs een jaarcontract kreeg: Ze hebben nog nooit iemand zo blij gezien. Hebben we eindelijk een fijne Kerst.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Carlo ter Ellen DTCT
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
