Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
Column Jan Visser 31 augustus 2018
Nazorg Op 21 maart waren er gemeenteraadsverkiezingen. Dat is nagenoeg een half jaar geleden. De volgende week begint het nieuwe politieke seizoen. Daarom de vraag: Wat is aktueel zo na het reces?
Ik heb het al genoemd, maar waar iedereen met een scheef oog naar kijkt is de lange periode die nodig was om tot een college te komen. Bijna een half jaar lang is er in feite niet bestuurd in Enschede. Niet dat er daardoor veel is misgegaan, maar er liggen wel enkele zaken te wachten, bijvoorbeeld zwerfvuil. Het is een zooitje in de stad.
Dan de fracties. Er zijn rondom de verkiezingen nogal wat “vreemde” zaken gebeurd, die zeker niet zonder gevolgen zullen blijven. In de politiek wordt nooit iets vergeten en oude schulden altijd afbetaald.
D66 heeft haar centrale machtspositie moeten inleveren aan Burger Belangen Enschede (BBE) en dat steekt bij de democraten. Ze hebben moeite met hun nieuwe rol; ze waren het beste jongetje van de klas, maar in maart jl is gebleken dat niet iedereen dat ook dacht. Een stapje terug is moeilijk voor een politicus, zeker voor jong aanstormend talent dat nu even pas op de plaats moet maken en de volgende verkiezingen maar moet afwachten. Dat vergt geduld en acceptatie. En dat zie ik nog niet bij deze partij. Eelco Eerenberg, wethouder en lijsttrekker namens D66 heeft één geluk, zijn positie is steviger dan ooit, hoewel hij de indruk maakte de collegeonderhandelingen met een dubbele agenda te zijn ingegaan. “Maar er niet mee te zijn geëindigd.”, zullen we maar zeggen. D66 heeft op twee paarden gewed, maar moest de hoofdprijs voorbij laten gaan.
Ook BBE heeft ondanks de zege schade opgelopen. Het gevecht van Hans van Agteren om een wethouderszetel te mogen invullen heeft uiteraard haar sporen binnen de partij achtergelaten, hoewel Hans met open vizier heeft gevochten. Het voordeel van BBE is dat het lange termijngeheugen van de partij niet bijzonder sterk is ontwikkeld.
De VVD is na een intern gevecht met de jongste wethouder van dit college gekomen. Dat is een risico.
Het CDA kan nog niet geloven dat ze buiten de onderhandelingen zijn gezet, de SP heeft die traditie wat haar betreft geaccepteerd en probeert het opnieuw missen van de boot een plekje te geven.
Opvallend bij de rest is natuurlijk de snelle splitsing van de PVV. Dan de poppetjes. Het is en blijft raar dat eerst de poppetjes werden gezocht voor dit college en dat toen werd begonnen met de inhoud. Dat betekent dat het meer een college van technocraten is, dan van idealisten. Daar zullen ze voor moeten oppassen, anders wordt de lokale democratie nog mechanischer; een machine in beweging en niet tegen te houden, behalve door sabotage.
Als laatste het afscheid van het oude college. Heb ik niks van gemerkt. Zal er wel geweest zijn, maar het hele receptiegebeuren met officiële vertrekspeeches heb ik niet gezien. Misschien mijn schuld, want ik heb er een hekel aan. En Jeroen Hatenboer was natuurlijk al enkele maanden eerder opgestapt. Drie maanden voor het aftreden van het oude college stapte Jeroen op. “Niet voor de hand liggend.”, zal ik maar zeggen.
Jan Visser
Dan de fracties. Er zijn rondom de verkiezingen nogal wat “vreemde” zaken gebeurd, die zeker niet zonder gevolgen zullen blijven. In de politiek wordt nooit iets vergeten en oude schulden altijd afbetaald.
D66 heeft haar centrale machtspositie moeten inleveren aan Burger Belangen Enschede (BBE) en dat steekt bij de democraten. Ze hebben moeite met hun nieuwe rol; ze waren het beste jongetje van de klas, maar in maart jl is gebleken dat niet iedereen dat ook dacht. Een stapje terug is moeilijk voor een politicus, zeker voor jong aanstormend talent dat nu even pas op de plaats moet maken en de volgende verkiezingen maar moet afwachten. Dat vergt geduld en acceptatie. En dat zie ik nog niet bij deze partij. Eelco Eerenberg, wethouder en lijsttrekker namens D66 heeft één geluk, zijn positie is steviger dan ooit, hoewel hij de indruk maakte de collegeonderhandelingen met een dubbele agenda te zijn ingegaan. “Maar er niet mee te zijn geëindigd.”, zullen we maar zeggen. D66 heeft op twee paarden gewed, maar moest de hoofdprijs voorbij laten gaan.
Ook BBE heeft ondanks de zege schade opgelopen. Het gevecht van Hans van Agteren om een wethouderszetel te mogen invullen heeft uiteraard haar sporen binnen de partij achtergelaten, hoewel Hans met open vizier heeft gevochten. Het voordeel van BBE is dat het lange termijngeheugen van de partij niet bijzonder sterk is ontwikkeld.
De VVD is na een intern gevecht met de jongste wethouder van dit college gekomen. Dat is een risico.
Het CDA kan nog niet geloven dat ze buiten de onderhandelingen zijn gezet, de SP heeft die traditie wat haar betreft geaccepteerd en probeert het opnieuw missen van de boot een plekje te geven.
Opvallend bij de rest is natuurlijk de snelle splitsing van de PVV. Dan de poppetjes. Het is en blijft raar dat eerst de poppetjes werden gezocht voor dit college en dat toen werd begonnen met de inhoud. Dat betekent dat het meer een college van technocraten is, dan van idealisten. Daar zullen ze voor moeten oppassen, anders wordt de lokale democratie nog mechanischer; een machine in beweging en niet tegen te houden, behalve door sabotage.
Als laatste het afscheid van het oude college. Heb ik niks van gemerkt. Zal er wel geweest zijn, maar het hele receptiegebeuren met officiële vertrekspeeches heb ik niet gezien. Misschien mijn schuld, want ik heb er een hekel aan. En Jeroen Hatenboer was natuurlijk al enkele maanden eerder opgestapt. Drie maanden voor het aftreden van het oude college stapte Jeroen op. “Niet voor de hand liggend.”, zal ik maar zeggen.
Jan Visser
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
