Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
Column Jan Visser 3 augustus 2018
Baderen Het was een hete, warme zomer en ik was een paar maanden vrij; had het havo-diploma net gehaald, uitgeloot voor de lerarenopleiding geloof ik en aangemeld voor nog twee jaar atheneum. Dat deden er meer van mijn klas en dat was wel gezellig.
Van mijn moeder mocht ik geen vakantiebaan, want ik had goed voor school gewerkt zei ze en ik mocht mijn gang gaan. Ruth, kwam uit Canada en was een nichtje van mijn zwager. Zij kwam Holland en haar familie verkennen, maar die was niet zo uitgebreid als gedacht en ook zij had het warm. Mijn zwager zei: “Ga maar naar het zwembad en pas op haar.” Dat deed ik. Ik hield haar continu in de gaten.
We waren even oud, maar zij was al een aantal levensstappen verder dan ik. We waren een jaar of 17, misschien 16. Ook de oudere jongens hielden haar in de gaten. Ze was vriendelijk, had een leuk accent en kon de hele middag liggen zonnebaden. Na vier weken was de pret voorbij, zij ging nog bij een ver familielid langs, daarna naar Schiphol en daarna terug naar Canada. Ik heb geloof ik niet eens een afscheidskus gehad. Ik heb überhaupt geen kus van haar gehad.
Dit alles gebeurde op de zonneweide van het nieuwe bad in Grootegast. In het oude bad had ik mijn zwemdiploma’s gehaald. A, B en C geloof ik. Het was bij het afzwemmen bitterkoud geweest. Maar het avontuurlijkst was zwemmen bij de Hoge brug over het Van Starkenborghkanaal. Dan stond je aan de buitenkant van de brug, voelde het gat dat de Engelsen in de oude brug geschoten hadden en sprong naar beneden. Je dacht dat je nooit meer bovenkwam of dat je gescalpeerd zou worden door de schroef van een schip, maar dat viel mee.
Daarover gingen trouwens de meest gruwelijke verhalen, maar terwijl ik naast de brug op het grasveldje lag is er nooit iets ernstigs gebeurd. Ja een snee in een voet, of een wond aan een knie. Je dook weer in het water om het bloed eraf te wassen. Maar niks ernstig. Waar de schippers echt een hekel aan hadden waren de jongens die aan boord klommen bij boten, die echt diep lagen, dan op de boot naar voren liepen en daar in het water sprongen. Die schippers konden natuurlijk niets doen, maar het was wel vreselijk gevaarlijk.
De kranten pakken nu stevig uit voor wat de warmte betreft. De hitterecords halen steeds de voorpagina’s, inclusief de ongelukken, verdwijningen, moorden en misdaden. De hitte maakt van elke krant een Telegraaf. Te meer omdat er geen ander nieuws is. Rij en zwem voorzichtig.
Jan Visser
We waren even oud, maar zij was al een aantal levensstappen verder dan ik. We waren een jaar of 17, misschien 16. Ook de oudere jongens hielden haar in de gaten. Ze was vriendelijk, had een leuk accent en kon de hele middag liggen zonnebaden. Na vier weken was de pret voorbij, zij ging nog bij een ver familielid langs, daarna naar Schiphol en daarna terug naar Canada. Ik heb geloof ik niet eens een afscheidskus gehad. Ik heb überhaupt geen kus van haar gehad.
Dit alles gebeurde op de zonneweide van het nieuwe bad in Grootegast. In het oude bad had ik mijn zwemdiploma’s gehaald. A, B en C geloof ik. Het was bij het afzwemmen bitterkoud geweest. Maar het avontuurlijkst was zwemmen bij de Hoge brug over het Van Starkenborghkanaal. Dan stond je aan de buitenkant van de brug, voelde het gat dat de Engelsen in de oude brug geschoten hadden en sprong naar beneden. Je dacht dat je nooit meer bovenkwam of dat je gescalpeerd zou worden door de schroef van een schip, maar dat viel mee.
Daarover gingen trouwens de meest gruwelijke verhalen, maar terwijl ik naast de brug op het grasveldje lag is er nooit iets ernstigs gebeurd. Ja een snee in een voet, of een wond aan een knie. Je dook weer in het water om het bloed eraf te wassen. Maar niks ernstig. Waar de schippers echt een hekel aan hadden waren de jongens die aan boord klommen bij boten, die echt diep lagen, dan op de boot naar voren liepen en daar in het water sprongen. Die schippers konden natuurlijk niets doen, maar het was wel vreselijk gevaarlijk.
De kranten pakken nu stevig uit voor wat de warmte betreft. De hitterecords halen steeds de voorpagina’s, inclusief de ongelukken, verdwijningen, moorden en misdaden. De hitte maakt van elke krant een Telegraaf. Te meer omdat er geen ander nieuws is. Rij en zwem voorzichtig.
Jan Visser
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
