Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
Column Jan Visser 27 oktober 2017
Communicatie Als er in de praktijk iets misgaat in de contacten burger-overheid is er niet goed gecommuniceerd wordt er dikwijls gezegd. Een fraai voorbeeld hiervan was de Dubbelstad, het idee van het creëren van de vijfde stad van Nederland door samenvoeging van Enschede en Hengelo.
De plannen waren in een ver stadium, toen Hengelo besloot een referendum te gaan houden. Enschede kon niet achterblijven en zo kwam het dat in beide gemeenten de voor- en tegenstanders tegenover elkaar kwamen te staan. In Hengelo stemde zo’n 80% tegen de fusie en in Enschede zo’n 70 procent. De meerderheid was duidelijk tegen en de politiek kon niet om de uitslag heen; fusie afgeblazen.
Namen de bestuurders de verantwoordelijkheid op hun schouders? Ben je gek, het was de schuld van voorlichting. De heren bestuurders waren zo vol van zichzelf dat er geen plek was voor een klein beetje zelfreflectie. Dat de burgers misschien gewoon niet wilden, kwam niet in ze op. Ze wilden het in elk geval niet benoemen.
Heeft men hiervan geleerd? Geen ene mallemoer. Begrijp me goed, ieder mens heeft recht op zijn eigen fouten, maar leert men niet van andermans fouten? Nee, want “men” schat zichzelf veel te hoog in.
Neem Diftar.
De invoering van de nieuwe manier van afval ophalen werd zo van bovenaf gedropt. Dat gebeurde in opdracht van de ambtelijke en bestuurlijke top van Twente Milieu. Mensen voelden zich overvallen en gingen dwarsliggen. Zover is men nu. De ambtelijke en bestuurlijke top gaat het over een andere boeg gooien. In plaats van de overvaltactiek volgt nu de zoete broodjes procedure. De uitvoerders hebben tien maatregelen naar de raad gestuurd voor aanpassing van het beleid.
De belangrijkste optie; stoppen met Diftar zit er niet bij, want een bestuurder zal nooit toegeven dat het zijn fout was. Een voorlichtingstraject zit er wel bij, onder de naam gedragsveranderingscampagne. De inwoners moeten gewezen worden op hun slecht gedrag en worden daarvoor gestraft/beloond. Het lijkt op the Godfather: “I’m gone make you an offer, you cann’t refuse.
En dat pikt een Nederlander/Enschedeër niet; hij gaat er tegenin.
De wethouder, plus managers proberen nu nog de burger te kunnen overtuigen van het belang van scheiden. Dit had voor de invoering moeten gebeuren, niet erna.
Voorlopig wordt de stad steeds vuiler, is het droppen van grijze zakken bij de ondergrondse container een nationale hobby geworden. Ik wil wedden dat ook vanuit andere gemeenten, mensen hier komen om afval te dumpen.
Maandag komen de aanvullende maatregelen in de stedelijke commissie aan de orde. Communicatie vanaf het begin is het belangrijkste, maar vergis je niet, communicatie kan een trend sturen en bijschaven, maar niet tegenhouden. De olietanker, die je niet kunt tegenhouden, maar om in de haven te komen een centimeter naar links bijdraait en daarmee op het einde kilometers gedraaid is. Daarvoor is vakmanschap noodzakelijk. Communicatie is een vak.
Jan Visser
Namen de bestuurders de verantwoordelijkheid op hun schouders? Ben je gek, het was de schuld van voorlichting. De heren bestuurders waren zo vol van zichzelf dat er geen plek was voor een klein beetje zelfreflectie. Dat de burgers misschien gewoon niet wilden, kwam niet in ze op. Ze wilden het in elk geval niet benoemen.
Heeft men hiervan geleerd? Geen ene mallemoer. Begrijp me goed, ieder mens heeft recht op zijn eigen fouten, maar leert men niet van andermans fouten? Nee, want “men” schat zichzelf veel te hoog in.
Neem Diftar.
De invoering van de nieuwe manier van afval ophalen werd zo van bovenaf gedropt. Dat gebeurde in opdracht van de ambtelijke en bestuurlijke top van Twente Milieu. Mensen voelden zich overvallen en gingen dwarsliggen. Zover is men nu. De ambtelijke en bestuurlijke top gaat het over een andere boeg gooien. In plaats van de overvaltactiek volgt nu de zoete broodjes procedure. De uitvoerders hebben tien maatregelen naar de raad gestuurd voor aanpassing van het beleid.
De belangrijkste optie; stoppen met Diftar zit er niet bij, want een bestuurder zal nooit toegeven dat het zijn fout was. Een voorlichtingstraject zit er wel bij, onder de naam gedragsveranderingscampagne. De inwoners moeten gewezen worden op hun slecht gedrag en worden daarvoor gestraft/beloond. Het lijkt op the Godfather: “I’m gone make you an offer, you cann’t refuse.
En dat pikt een Nederlander/Enschedeër niet; hij gaat er tegenin.
De wethouder, plus managers proberen nu nog de burger te kunnen overtuigen van het belang van scheiden. Dit had voor de invoering moeten gebeuren, niet erna.
Voorlopig wordt de stad steeds vuiler, is het droppen van grijze zakken bij de ondergrondse container een nationale hobby geworden. Ik wil wedden dat ook vanuit andere gemeenten, mensen hier komen om afval te dumpen.
Maandag komen de aanvullende maatregelen in de stedelijke commissie aan de orde. Communicatie vanaf het begin is het belangrijkste, maar vergis je niet, communicatie kan een trend sturen en bijschaven, maar niet tegenhouden. De olietanker, die je niet kunt tegenhouden, maar om in de haven te komen een centimeter naar links bijdraait en daarmee op het einde kilometers gedraaid is. Daarvoor is vakmanschap noodzakelijk. Communicatie is een vak.
Jan Visser
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
