Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
Column Jan Visser 26 mei 2017
Onze Camiel De minister kwam op bezoek en hij kreeg van ons een cadeautje. We brachten hem terug naar huis in het watervliegtuig De Cataline. Dit vliegtuig was net gerestaureerd, nog niet helemaal goedgekeurd, maar er werd al wel regelmatig meegevlogen. Eerst proefvluchten en later zo nu en dan een rondvlucht.
Ons Camiel, Camiel Eurlings de minister van Verkeer en Waterstaat was het slachtoffer en hij genoot. Zo rond twaalf uur was hij op het Provinciehuis in Lelystad. Twee uur later ging de dienstauto met chauffeur niet rechtsaf richting Randstad, maar rechtdoor richting Harderwijk. Bestemming was luchthaven Lelystad, thuisbasis van de tweemotorige Cataline, gebouwd in 1941 en bestemd voor luchtverkenning. Het vliegtuig heeft twee motoren, kan vanaf het land en het water opstijgen en landen. Het heeft lichtkoepels, waardoor je naar buiten kunt kijken en een aantal zitplaatsen voorin, vanwaar je de cockpit in kijkt.
Ik zat onder de lichtkoepel achterin en door zo nu en dan op de stoelen te gaan staan, kon je het IJsselmeer zien liggen. De piloot begon met het spectaculairste onderdeel van de vlucht; een touch-down op het water en dadelijk weer opstijgen. De minister kwam ook even kijken. Hij stond naast mij half op de vloer, half op de stoel en keek naar buiten. Toen het vliegtuig het water raakte, viel hij door de klap, bovenop me. De overige passagiers bleven er zowat in.
Na het ketsen op het water maakten we een rondje over Amsterdam en werd Schiphol gewaarschuwd dat wij eraan kwamen (“Wij hebben jullie baas aan boord.” “Okee, jullie krijgen 1 minuut. Goede vlucht.”) en gingen richting Rotterdam waar de minister werd opgepikt door een andere dienstauto. Hij had het grandioos gevonden, had hij gezegd. Dit alles om Schiphol te bewegen in uitbreiding van het vliegveld Lelystad te investeren.
Vergis je niet; het Nederlandse luchthavenbeleid wordt bepaald door de KLM. De fusie met Air France heeft de KLM goed gedaan, terwijl de Fransen het slecht doen. Schiphol is de thuishaven (naast Parijs!) van KLM/Air France en het ministerie van Verkeer en Waterstaat is de vergunningverlener. Maar de KLM is de baas. Eén telefoontje naar de Telegraaf en de Nederlandse zwaan krijgt alles gedaan. De KLM was nooit zo happig op Lelystad als overloopvliegveld voor Schiphol, maar ze zijn opeens veranderd van inzicht; Schiphol raakt sneller vol dan verwacht. Maar nu zeggen ze: “Laat de parasolvluchten en de prijsstunters maar via Lelystad lopen.”
En Twenthe? Twenthe is tweederangs geworden. Het vliegveld is geen nationaal militair vliegveld meer, maar een regionaal burgervliegveld. Het valt nu onder toezicht van de provincie, niet meer van het rijk. Vooruitlopend op deze ontwikkeling overtreedt projectontwikkelaar ADT God en gebod om het gebied vol te krijgen. Ook hier geldt dat de macht ligt, waar het geld is.En het geld ligt niet bij de gemeente.
Ik zat onder de lichtkoepel achterin en door zo nu en dan op de stoelen te gaan staan, kon je het IJsselmeer zien liggen. De piloot begon met het spectaculairste onderdeel van de vlucht; een touch-down op het water en dadelijk weer opstijgen. De minister kwam ook even kijken. Hij stond naast mij half op de vloer, half op de stoel en keek naar buiten. Toen het vliegtuig het water raakte, viel hij door de klap, bovenop me. De overige passagiers bleven er zowat in.
Na het ketsen op het water maakten we een rondje over Amsterdam en werd Schiphol gewaarschuwd dat wij eraan kwamen (“Wij hebben jullie baas aan boord.” “Okee, jullie krijgen 1 minuut. Goede vlucht.”) en gingen richting Rotterdam waar de minister werd opgepikt door een andere dienstauto. Hij had het grandioos gevonden, had hij gezegd. Dit alles om Schiphol te bewegen in uitbreiding van het vliegveld Lelystad te investeren.
Vergis je niet; het Nederlandse luchthavenbeleid wordt bepaald door de KLM. De fusie met Air France heeft de KLM goed gedaan, terwijl de Fransen het slecht doen. Schiphol is de thuishaven (naast Parijs!) van KLM/Air France en het ministerie van Verkeer en Waterstaat is de vergunningverlener. Maar de KLM is de baas. Eén telefoontje naar de Telegraaf en de Nederlandse zwaan krijgt alles gedaan. De KLM was nooit zo happig op Lelystad als overloopvliegveld voor Schiphol, maar ze zijn opeens veranderd van inzicht; Schiphol raakt sneller vol dan verwacht. Maar nu zeggen ze: “Laat de parasolvluchten en de prijsstunters maar via Lelystad lopen.”
En Twenthe? Twenthe is tweederangs geworden. Het vliegveld is geen nationaal militair vliegveld meer, maar een regionaal burgervliegveld. Het valt nu onder toezicht van de provincie, niet meer van het rijk. Vooruitlopend op deze ontwikkeling overtreedt projectontwikkelaar ADT God en gebod om het gebied vol te krijgen. Ook hier geldt dat de macht ligt, waar het geld is.En het geld ligt niet bij de gemeente.
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
