Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
Column Bert Hassink 25 augustus 2017
Stoelendans Kent u dat, dames en heren, een stoelendans? Vast wel. Hebben we allemaal wel eens gedaan. Steeds een stoel minder en dan maar proberen bij een stoel te zijn als de muziek stopt. In de stoelendans waar ik het met u graag over wil hebben, zit weinig muziek. Wellicht hier en daar een valse noot.
Ik kwam op dit onderwerp door een artikel in ons onvolprezen lokale dagblad van woensdag 16 augustus. Het artikel had als kop: ‘Wmo-ambtenaren die op de stoel van arts gaan zitten’. Voor menigeen zal het een zorg zijn, als u mij deze woordspeling wilt vergeven. Maar de problematiek is er weldegelijk. Ik neem u kort mee in de recente geschiedenis.
Sinds 2015 kennen we het ‘fenomeen’ wijkcoaches. Elke wijk heeft deze coaches en zij zijn ervoor om die inwoners van onze mooie stad die ondersteuning nodig hebben te helpen met het vinden van deze ondersteuning. Eerst wordt gekeken of de ondersteuning wel nodig is. Indien dit met ja beantwoord wordt, wordt gekeken of de ondersteuning gedaan kan worden door de informele zorg. En dat zijn dan de familie, vrienden, buren etc etc.
Als dat niet kan, dan kan de gemeente een maatwerkvoorziening toekennen. En deze maatwerkvoorziening wordt dan meestal toegekend op basis van de Wet maatschappelijk ondersteuning, de Wmo. Tot zover dit korte college.
Om nu te bepalen of iemand in aanmerking komt voor ondersteuning moet onderzoek gedaan worden. Dat was altijd al zo. En moest bij een indicatie medische gegevens verstrekt worden dan ging dat in een dichte enveloppe aan een arts verbonden met de instantie die het oordeel moest vellen over de het wel of niet toekennen van de indicatie.
Ook dat leverde wel eens een strijd op binnen de beroepsgroepen. De behandelde arts was het ene van mening en de arts verbonden aan de instantie deelde deze mening niet. Maar de medische gegevens bleven binnen de burelen van de medici.
Vraag is nu of een arts ook medische gegevens mag delen met wijkcoaches. Hierop is het antwoord duidelijk: neen, mag niet. En dat levert een spanningsveld op. Hiervoor was al gewaarschuwd door betrokkenen waaronder de Landelijke Huisartsen Vereniging en verschillende patiëntenverenigingen.
In het eerder genoemde artikel staat dat de bevindingen van de behandelend arts wel eens in twijfel wordt getrokken. Dan ga je dus wel op de stoel van de arts zitten. En de vraag of dit wenselijk is hoef ik niet eens te stellen, nietwaar?
Zonder enige twijfel is de inzet van de gemeente, en dus de wijkcoaches, om de zaken zo goed mogelijk te regelen voor die Enschedeërs voor wie extra ondersteuning nodig is. En dat kost geld. Sinds jaar en dag speelt de discussie dat de gemeente te weinig geld uit de Rijksmiddelen krijgt om het hele Wmo-budget te dekken. Dus zit er druk op de dossiers. Maar de uitspraak van de clustermanager van de wijkteams, Kelderman, dat de Wmo de gemeente alleen maar geld kost en niets oplevert is wel wat te kort door de bocht.
Het verstrekken van maatwerkvoorzieningen kost de gemeente geld, maar levert ook wat op. Namelijk welzijn van de burgers voor wie het niet allemaal vanzelfsprekend is. En dat is niet in harde Euro’s uit te drukken.
Wijkcoaches en het doen van een indicatie, het zal voor iedereen nog wennen zijn. Ik zou zeggen: stop de stoelendans en zoek de samenwerking nog intensiever op met de behandelaars van de cliënten.
Sinds 2015 kennen we het ‘fenomeen’ wijkcoaches. Elke wijk heeft deze coaches en zij zijn ervoor om die inwoners van onze mooie stad die ondersteuning nodig hebben te helpen met het vinden van deze ondersteuning. Eerst wordt gekeken of de ondersteuning wel nodig is. Indien dit met ja beantwoord wordt, wordt gekeken of de ondersteuning gedaan kan worden door de informele zorg. En dat zijn dan de familie, vrienden, buren etc etc.
Als dat niet kan, dan kan de gemeente een maatwerkvoorziening toekennen. En deze maatwerkvoorziening wordt dan meestal toegekend op basis van de Wet maatschappelijk ondersteuning, de Wmo. Tot zover dit korte college.
Om nu te bepalen of iemand in aanmerking komt voor ondersteuning moet onderzoek gedaan worden. Dat was altijd al zo. En moest bij een indicatie medische gegevens verstrekt worden dan ging dat in een dichte enveloppe aan een arts verbonden met de instantie die het oordeel moest vellen over de het wel of niet toekennen van de indicatie.
Ook dat leverde wel eens een strijd op binnen de beroepsgroepen. De behandelde arts was het ene van mening en de arts verbonden aan de instantie deelde deze mening niet. Maar de medische gegevens bleven binnen de burelen van de medici.
Vraag is nu of een arts ook medische gegevens mag delen met wijkcoaches. Hierop is het antwoord duidelijk: neen, mag niet. En dat levert een spanningsveld op. Hiervoor was al gewaarschuwd door betrokkenen waaronder de Landelijke Huisartsen Vereniging en verschillende patiëntenverenigingen.
In het eerder genoemde artikel staat dat de bevindingen van de behandelend arts wel eens in twijfel wordt getrokken. Dan ga je dus wel op de stoel van de arts zitten. En de vraag of dit wenselijk is hoef ik niet eens te stellen, nietwaar?
Zonder enige twijfel is de inzet van de gemeente, en dus de wijkcoaches, om de zaken zo goed mogelijk te regelen voor die Enschedeërs voor wie extra ondersteuning nodig is. En dat kost geld. Sinds jaar en dag speelt de discussie dat de gemeente te weinig geld uit de Rijksmiddelen krijgt om het hele Wmo-budget te dekken. Dus zit er druk op de dossiers. Maar de uitspraak van de clustermanager van de wijkteams, Kelderman, dat de Wmo de gemeente alleen maar geld kost en niets oplevert is wel wat te kort door de bocht.
Het verstrekken van maatwerkvoorzieningen kost de gemeente geld, maar levert ook wat op. Namelijk welzijn van de burgers voor wie het niet allemaal vanzelfsprekend is. En dat is niet in harde Euro’s uit te drukken.
Wijkcoaches en het doen van een indicatie, het zal voor iedereen nog wennen zijn. Ik zou zeggen: stop de stoelendans en zoek de samenwerking nog intensiever op met de behandelaars van de cliënten.
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
