Nieuws
Enschede
Adriaan-Jan (85) onderscheiden voor zijn gevaarlijke werk als mijnenzoeker
Adriaan-Jan Lasscher (85) uit Enschede kreeg donderdag erkenning voor zijn levensgevaarlijke werk als mijnenzoeker op zee. Hij nam twee onderscheidingen in ontvangst. Trots. Maar ook met pijn, want voor veel van zijn maten van toen komt de waardering te laat.
Als 18-jarige tekent Lasscher na de Tweede Wereldoorlog als elektrotechnicus voor de marine. Een beetje misschien voor het avontuur, maar vooral als een vlucht van thuis, waar hij het niet zo naar zijn zin heeft.
Maar veel technisch werk is er niet bij. Hij wordt ingezet op een kleine 'mijnenveger', een Mickey. Het is zijn meest gevaarlijke operatie als onderdeel van de 'Kathy Mijnen Party'. Dat is een groepje van ongeveer 38 man, met maar één taak. Het verwijderen van de ontelbare mijnen die Duitsers tijdens de oorlog voor de Nederlandse kust hadden gedropt.
Mijnen
Na 1945 vormden die zogenaamde Kathy-mijnen een groot obstakel voor een veilige vaart door de kustwateren. Bij de opruimoperatie die tot 1953 duurde, kwamen 14 mannen om.
Tussen twee rubberbootjes in sleepten de mannen een stalen kabel over de zeebodem. "Op die manier zochten we naar de mijnen, die op stalen driepoten verankerd stonden. Daarvoor was ik als elektrotechnicus niet bij de marine gegaan. Maar zo'n Mickey had maar weinig man aan boord. Iedereen moest meedoen. Zelfs de kok ging met een rubberbootje de zee op om die mijnen op te sporen."
Gedood
Gevonden mijnen werden door een duiker opgeblazen. De Enschedeër was enkele keren - op afstand - getuige van een te vroeg exploderende Kathy. "Er werd dan doorgewerkt alsof er niets was gebeurd. Wij hoorden nooit wie er dood was; daar werd niet over gepraat. Achteraf stel je vast dat er in die tijd maar weinig waardering was voor ons. Maar ach: je bent 18. Ik was niet bang."
En nu is er ineens die erkenning. Donderdag kreeg hij de duikcoin. Een munt die wordt uitgereikt aan mensen die veel betekend hebben voor de duikgemeenschap. En hij ontving de maritieme EOD-speld, voor medewerkers van de Maritime Explosieven Opruimingsdienst Defensie.
"De erkenning komt wel erg laat. Ik geloof dat er nog acht van ons in leven zijn. Maar ik ben blij dat ik de waardering nog krijg voor ik de pijp uit ga. Deze munt en speld bewijzen dat wij wel van grote waarde zijn geweest."
De Enschedeër heeft na het mijnenvegen nog aan veel operaties deelgenomen. Lasscher noemt zijn tijd bij de marine 'de mooiste' van zijn leven.
Ontgoocheld
Toch verliet hij de marine ontgoocheld. Hij was net begonnen met een pilotenopleiding. Een droom. Maar hij werd plots weggehaald voor een spoedreparatie op de Zeven Provinciën. "Midden in de nacht moest ik bij dik min tien op mijn motor naar Den Helder. Ik kwam stijfbevroren aan."
Erger was, dat hij geen kans meer kreeg verder te gaan met zijn pilotenopleiding. "Ik had net voor nog eens zes jaar bijgetekend." Hij probeerde - tot aan Prins Bernhard toe - onder zijn contract uit te komen. Met succes.
Zo begon hij in Twente aan een nieuw leven als horecaman. "Maar achteraf had ik de marine nooit moeten verlaten. Op de wal heb ik niet echt kunnen aarden."
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Reinier van Willigen
Maar veel technisch werk is er niet bij. Hij wordt ingezet op een kleine 'mijnenveger', een Mickey. Het is zijn meest gevaarlijke operatie als onderdeel van de 'Kathy Mijnen Party'. Dat is een groepje van ongeveer 38 man, met maar één taak. Het verwijderen van de ontelbare mijnen die Duitsers tijdens de oorlog voor de Nederlandse kust hadden gedropt.
Mijnen
Na 1945 vormden die zogenaamde Kathy-mijnen een groot obstakel voor een veilige vaart door de kustwateren. Bij de opruimoperatie die tot 1953 duurde, kwamen 14 mannen om.
Tussen twee rubberbootjes in sleepten de mannen een stalen kabel over de zeebodem. "Op die manier zochten we naar de mijnen, die op stalen driepoten verankerd stonden. Daarvoor was ik als elektrotechnicus niet bij de marine gegaan. Maar zo'n Mickey had maar weinig man aan boord. Iedereen moest meedoen. Zelfs de kok ging met een rubberbootje de zee op om die mijnen op te sporen."
Gedood
Gevonden mijnen werden door een duiker opgeblazen. De Enschedeër was enkele keren - op afstand - getuige van een te vroeg exploderende Kathy. "Er werd dan doorgewerkt alsof er niets was gebeurd. Wij hoorden nooit wie er dood was; daar werd niet over gepraat. Achteraf stel je vast dat er in die tijd maar weinig waardering was voor ons. Maar ach: je bent 18. Ik was niet bang."
En nu is er ineens die erkenning. Donderdag kreeg hij de duikcoin. Een munt die wordt uitgereikt aan mensen die veel betekend hebben voor de duikgemeenschap. En hij ontving de maritieme EOD-speld, voor medewerkers van de Maritime Explosieven Opruimingsdienst Defensie.
"De erkenning komt wel erg laat. Ik geloof dat er nog acht van ons in leven zijn. Maar ik ben blij dat ik de waardering nog krijg voor ik de pijp uit ga. Deze munt en speld bewijzen dat wij wel van grote waarde zijn geweest."
De Enschedeër heeft na het mijnenvegen nog aan veel operaties deelgenomen. Lasscher noemt zijn tijd bij de marine 'de mooiste' van zijn leven.
Ontgoocheld
Toch verliet hij de marine ontgoocheld. Hij was net begonnen met een pilotenopleiding. Een droom. Maar hij werd plots weggehaald voor een spoedreparatie op de Zeven Provinciën. "Midden in de nacht moest ik bij dik min tien op mijn motor naar Den Helder. Ik kwam stijfbevroren aan."
Erger was, dat hij geen kans meer kreeg verder te gaan met zijn pilotenopleiding. "Ik had net voor nog eens zes jaar bijgetekend." Hij probeerde - tot aan Prins Bernhard toe - onder zijn contract uit te komen. Met succes.
Zo begon hij in Twente aan een nieuw leven als horecaman. "Maar achteraf had ik de marine nooit moeten verlaten. Op de wal heb ik niet echt kunnen aarden."
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Reinier van Willigen
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
